Pierwszy sposób na frezowanie rowka wpustowego uwzględnia użycie standardowych frezów trzpieniowych. Przy pomocy tego typu narzędzia wykonamy rowki wpustowe charakteryzujące się geometrią zamkniętą (nieprzelotową), o wymiarach większych niż średnica narzędzia. Technologicznie poprawne jest podeście w którym obróbka zostaje podzielona na dwa etapy: obróbkę zgrubną i wykańczającą. Główną zaletą takiego podejścia jest uzyskanie dużej dokładności wykonanego rowka.
Obróbkę zgrubną charakteryzuje konieczność określenia metody wejścia narzędzia w materiał, np. skośne zagłębianie, a także zdefiniowanie profilu ścieżek. Można zastosować frezowanie trochoidalne umożliwiające szybkie usunięcia materiału pozostawiając jedynie naddatek do finalnego uzyskania zakładanego profilu rowka wpustowego. Użycie frezu z długą krawędzią skrawającą pozwalającego na wydajne objętościowe frezowanie, w połączeniu z technologią generująca ścieżki trochoidalne umożliwia efektywne frezowanie materiałów trudno skrawalnych takich jak tytan, stale żaroodporne, a także stale z powłokami utwardzającymi.
Drugi etap polega na finalnym uzyskaniu geometrii rowka wpustowego. Prawidłowo określony proces technologiczny zawierający dopasowane parametry obróbki do użytego narzędzia pozwala na uzyskanie rowków wpustowych mieszczących się w określonych normach. Uzyskanie założonego kształtu i tolerancji wymiarowej możliwe jest poprzez zastosowanie niewielkiej promieniowej głębokości skrawania, eliminując tendencję narzędzia skrawającego do drgań, a także do odchylania się od osi frezu.
Drugi sposób na wykonanie rowka dotyczy możliwości wykorzystania frezów tarczowych. W zależności od charakterystyki rowka jesteśmy wstanie wykonać przy pomocy narzędzia tarczowego pogłębienia długie i relatywnie głębokie, a także możemy regulować szerokość podebrania. Nadając tolerancję w dokumentacji technologicznej wykonania rowka, możemy podzielić obróbkę w zależności od dokładności wykonania i typu obróbki analogicznie jak przy użyciu frezów trzpieniowych np. zgrubne i wykańczające frezowanie rowka wpustowego. Stosując frezy tarczowe wykonamy wszelkiego rodzaju rowki przelotowe. W zależności od użytego materiału półfabrykatu, przy pomocy tego typu narzędzi można frezować współbieżnie jak i przeciwbieżnie.
Trzeci sposób realizacji rowków wpustowych (czy wielowypustowych) polega na wykorzystaniu centrów obróbczych zarówno frezarskich jak i tokarskich oraz zastosowania specjalnych przystawek umożliwiających dłutowanie. Cały proces przebiega bardzo podobnie jak w przypadku standardowego wykonania przy pomocy dłutownic. Cykl obróbkowy polega na wejściu unieruchomionego narzędzia jednoostrzowego w przedmiot obrabiany ( wałek, tuleja), następnie zagłębieniu w materiale z pełnym przekrojem warstwy skrawanej i wycofaniu narzędzia w osi detalu z wyprowadzeniem płytki skrawającej w rowka. Skrawanie kolejnej warstwy odbywa się z zadanym przesunięciem narzędzia. Kształt rowka uzależniony jest od profilu płytki skrawającej zamontowanej w uchwycie narzędzia i daje dużą dowolność. Wykorzystanie zejścia narzędzia w osi Z w przypadku centrum frezarskiego pionowego z zamocowanym centralnie detalem i jednoczesnym obrotem w osi C pozwala uzyskać rowek z powierzchnią śrubową. Metoda pozwala na wykonanie rowków zewnętrznych i wewnętrznych. Główną zaletą metody dłutowania jest możliwość uzyskania bardzo dużej dokładności wymiarowej a także powierzchniowej rowka wpustowego.
Brak wymaganej tolerancji wykonania może wpłynąć negatywnie na całe połączenie wpustowe. Wystąpienie nadmiernych luzów w przypadku znacznie obciążonych połączeń prowadzi w konsekwencji do rozbijania rowków i znacznego zużycia wpustów. W takim przypadku połączone części mają tendencje do niepożądanych wibracji i szybkiego zużycia urządzenie dlatego tak ważne jest prawidłowe dobranie właściwej metody wykonania, narzędzi i procesu technologicznego.