Stal, czyli stop żelaza zawierający mniej niż 2% węgla i będący kowalny, w zależności od składu, przebiegu obróbki cieplnej i technologii produkcji daje różny wiór. Rodzaj powstających wiórów jest jednym z czynników charakteryzujących podatność materiału na skrawanie, czyli jego skrawalność. Skrawalność obrabianego materiału należy zawsze oceniać w połączeniu z zastosowaną technologią obróbki, materiałem narzędzia skrawającego oraz parametrami skrawania.
Skrawalność stali jest określona przez strukturę oraz właściwości mechaniczne (twardość, wytrzymałość). W obróbce miękkich, niskowęglowych stali główne problemy to narost na krawędzi i powstawanie zadziorów. W obróbce twardszych typów stali ważne staje się ustawienie freza w celu uniknięcia wykruszania krawędzi. Obecnie zaleca się frezowanie CNC stali na sucho. Frezowanie stali hartowanej, może się odbywać tylko na sucho, a do lepszego odprowadzania wióra używać sprężonego powietrza.
Martenzytyczna stal nierdzewna bardziej utwardza się podczas obróbki i wywiera bardzo duże siły podczas wchodzenia ostrza w materiał. W celu osiągnięcia najlepszych rezultatów należy zastosować prawidłowy tor narzędzia i metodę wchodzenia po łuku (interpolacja kołowa) oraz zastosować większą prędkość skrawania, vc, aby zapewnić lepsze łamanie wiórów podczas obróbki. Większa prędkość skrawania i frezy z materiału o podwyższonej udarności, ze wzmocnioną krawędzią skrawającą zapewniają większe bezpieczeństwo.
